Potražnja za jagodom van sezone, ali sve češći nepovoljni klimatski faktori (velike količine padavina, pozni proljećni mrazevi, grad i jako sunčevo zračenje nakon oblačnosti) uticali su na proizvođače da pokušaju pronaći uspješan sistem gajenja jagode u zaštićenom prostoru.
U zavisnosti od tipa zaštićenog prostora, jagoda se može gajiti u niskim ili poluvisokim tunelima. Svi tuneli se zasnivaju na potrebi da se biljkama obezbijede što bolji uslovi za rast i razvoj i u onim periodima godine kada im klima to ne dozvoljava.
Proizvodnja u niskim tunelima
Investicije u ove tunele su manje i mogu se otplatiti već posle prve godine gajenja jagode. Visoki su do 60, a široki do 150 centimetara zavisno od širine gredice. Najčešće pokrivaju jednu gredicu sa jedan do tri reda jagoda na crnoj foliji. Ovakvom proizvodnjom postiže se zaštita jagode od poznih prolećnih mrazeva. Kao i od obilnih padavina i grada. Plodovi sazrevaju ranije za 10 i više dana nego na otvorenom polju. Zaštitu je lakše sprovoditi ali i berbu, jer su plodovi suvi i čisti.
Nedostatak niskih tunela, pored investicionih ulaganja, je i obaveza čestog podizanja folije sa strane duž reda radi obavljanja berbe i zaštite. Zatim ponovo spuštanje folije ukoliko temperatura pada ili imamo najavu padavina i grada, što zahtjeva dodatnu radnu snagu. U uslovima visokih dnevnih temperatura napola podignuta folija služi kao zaštita od sunca, a ujedno potpomaže strujanje vazduha da ne bi došlo do pregrevanja biljaka.
Proizvodnja u poluvisokim tunelima
Proizvodnja u poluvisokim tunelima je sve prisutnija. Tuneli su visoki su od 180 do 250 centimetara, široki su od tri do osam metara i dugi do 50 metara. Tuneli se prave od drveta ili cijevi sa folijom koja se učvršćava ukopavanjem u zemlju. Provetravanje tunela se obavlja otvaranjem čeonih strana. Pokrovna plastična folija je najčešće jednostruka, debljine 0,15-0,20 milimetra, sa rokom trajanja od jedne do nekoliko godina. Generalno, ovi tuneli su najjeftiniji jer traju više godina.
Jagoda se u poluvisokim tunelima može gajiti na zemljištu i hidroponski u vrećama i u koritima ili u gajbama na nosačima uz prekrivanje folijom.
Nedostatak su veća ulaganja u izdizanje iznad zemlje i pripremu korita i gajbi .
Prednosti su u uštedi radne snage kod izvođenja radova i berbe. Te nema korova, bolji je kvalitet ploda i ranije sazrijevanje.
Ranijim pojavljivanjem plodova na tržištu postižu se znatno više cijene, te uz veće prinose koji su takođe karakteristični za zaštićeni prostor (ponekad i do 40 – 50 odsto). Ovaj način gajenja jagode može biti dosta rentabilan, iako nisu mali troškovi oko nabavke materijala za postavljanje zaštićenog prostora.